Zeeën van duurzame energie
Uit Technisch Weekblad; vrijdag 12 april 2019
auteur: Hans Buitelaar |
De zee is een bron van energie: voortdurend in beweging en eindeloos in haar uitgestrekte oerkracht. Nederland is internationaal koploper in het ontwikkelen van techniek om de potentie van de zee om te zetten in elektriciteit en warmte. Eb en vloed, stroming, golven, temperatuurverschillen en ook het verschil in elektrostatische lading tussen zoet en zout water: allemaal bronnen van duurzame energie.
De ambities zijn groot: in 2050 denkt de koepelorganisatie Ocean Energy Europe (OEE) 10 % van de energiebehoefte in Europa te kunnen leveren met zee-energie.
Op dit moment hebben bestaande Europese installaties een gezamenlijk vermogen van 254,8 MW. In 2050 kan dat 400 keer zoveel zijn (100 GW), denkt OEE. Het zou 400.000 banen kunnen opleveren.
Omdat de beweging van de zee nooit stopt, zien de ontwikkelaars de zee als stabiliserende bron om op het elektriciteitsnet de wisselvalligheid van zon en wind te compenseren. Zee-energiecentrales kunnen permanent draaien, maar kunnen ook snel aan- en uitgezet worden.
Vier Nederlandse ontwikkelaars van oceaanenergietechniek hopen dit jaar de stap te maken van proef naar bedrijfsmatige levering. Het Interreg-programma voor Noordwest Europa van de EU stelde 21 januari € 12,8 miljoen beschikbaar voor het opschalen van proefprojecten naar concurrerende bronnen van energieopwekking.
de volgende dagen worden telkens in een kort (nieuws-)bericht de Nederlandse toepassingen hiervan, in de vorm van getijdenenergie, zoet-zout dialyse, golfenergie en oceaanwarmte, kort toegelicht.
Zie ook eerdere Nieuwsberichten
